Boodschappen doen vind ik vreselijk vervelend, daarom probeer ik het meestal zo snel mogelijk door de supermarkt heen te racen. Dat gaat niet altijd zo eenvoudig. Soms heb ik dingen nodig die onvindbaar zijn, soms is het gewoon veel te druk. Zoals nu, en dat maakt me niet vrolijk.

Over de vleeswaren heen gebogen staat een man van in de tachtig in zichzelf te praten. Als ik me zuchtend om heen heen kronkel, reikend naar de ham, zie ik pas het mobiele telefoontje aan zijn oor. “Leuk”, denk ik, “dat ouderen ook zo eenvoudig kunnen bellen”.
Ik hoor: “Zeg, Greet, de boterhamworst is hier bij de Albert Heyn 69 cent. Ben je al bij de Jumbo? Mooi, wat kost het daar? 78 Cent? Dan neem ik het van hier wel mee, hoor. Dat scheelt nogal wat. Tot zo!”