Mijn collega Henk is altijd bijzonder gestrest. Natuurlijk is het kantoorwerk in de haven van Rotterdam altijd veel te druk, maar hij heeft moeite er rustig onder te blijven. Vaak zit hij met twee telefoons aan zijn oor te praten, tegelijkertijd te schrijven én op zijn computer te kijken. Hij loopt nooit normaal, altijd in draf.

Karel, een andere collega, wil een grapje met hem uithalen. “Henk moet eens lachen, die is veel te serieus”, zegt hij. Hij plakt de hoorn aan de telefoon van Henk vast met breed plakband. Ik vraag twijfelend of hij daar wel in zal trappen, je ziet het overduidelijk zitten. “Jawel, hij ziet dat nooit. Daar is hij veel te druk voor”, zegt Karel geruststellend.

Even later gaat Henks telefoon. Hij spurt naar zijn bureau. Iedereen stopt met werken en kijkt nieuwsgierig wat er gaat gebeuren. Henk drukt de hoorn mét het telefoontoestel tegen zijn oor en roept: “Goedemiddag, met…”. Een paar grove vloeken volgen en daarop hard gelach. Het werd inderdaad een goede middag.