Lang geleden: rollerskaten in Parijs. Met een man of honderd. Bijzonder leuk, maar wel vermoeiend als je niet getraind hebt. Mijn twee vriendinnen en ik hebben het na een flink aantal uren wel gezien en willen uitpuffen in het hotel. De meeste diehards gaan nog even door.

Wij rijden naar de metro. Alles zit vol, we moeten blijven staan. Dat valt niet mee op rollerskates, zeker niet als je ook moe bent. De metro heeft ook een eerste klas, en daar schuiven we stiekem naar toe. Even zitten! Prompt komt er een vrouwelijke controleur. We geven haar braaf onze kaartjes. Nu is ons schoolfrans niet best, maar we begrijpen haar woorden-waterval heel goed. Ze wil ons weer terug in de mensenmassa van de tweede klas. We kijken haar vragend aan en zeggen elkaar: “Weet jij wat ze zegt?” Schouderophalend proberen we haar duidelijk te maken dat we het niet verstaan. Na een poging of vier geeft ze het eindelijk op en maakt een wegwerpgebaar. We zitten nog.